Lanetin şiiri

Ne kadar safım!
Sevgiye inandığım için
Anlayabilecek anlatabilecekmişim gibi
Yalnızlığımı giderme çabasında bulunduğum için.
Bu bir tek spermin yumurtayı döllediği günün laneti.

Ne kadar körüm!
Sadece gördüklerimi var bildiğim için.
Bu gözümü açtığım günün laneti.

Ne kadar aptalım!
Sözcüklerin değersizliğini anlamadığım
Birkaç kelime üzerine kurduğum hayatlar için.
Bu konuştuğumuz ilk günün laneti.

Ne kadar yorgunum!
Dokunduğum bütün canların içinden geçerken
Ruhumdan bir parça bıraktığım için.
Bu ilk aşkımın laneti.

Ne kadar haksızım!
Canından geçtiğim her insandan sonra
Çıkan yeni canımı o insana veremediğim için.
Bu dönüşümün laneti.

Ne kadar nefret ediyorum kendimden!
"Çok iyi bir insan" olduğumdan.
Bu alkışı bulanın laneti.

Ne kadar tutsağım!
Kendimi sadece başkalarında var edebildiğim için.
Bu da kuş olup uçamamanın laneti.

Biraz samimiyim...
Ruhumu yanımda taşıdığım için.
Bu da şarabın ödülü.

İşte, kendimi affedemiyorum artık
Ben lanetliyim!
Yüzüm, gözüm, gözyaşlarım lanetli.
Bu laneti ne yollar temizler
              ne ölüm
              ne de okyanuslar...
Yapacağım tek şey kendi içimde
                                                kayb-olmak
                                                hiç olmak...